Zofia Moraczewska z domu Gostkowska urodziła się 4 lipca 1873 r. w Czernichowcach, córka Wandy z Dylewskich i Romana Gostkowskiego, rektora Politechniki Lwowskiej. W 1889 r. ukończyła Zakład Naukowy Żeński Wiktorii Niedziałkowskiej, a następnie Seminarium Nauczycielskie Żeńskie we Lwowie. Zdała egzamin na nauczyciela języka niemieckiego w szkołach powszechnych. Już jako młoda osoba zaangażowała się w działalność społeczną i polityczną w Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego.

17 października 1896 r. poślubiła młodego inżyniera, Jędrzeja Moraczewskiego. Kolejne lata, ze względu na specyfikę pracy męża (budowa sieci kolei państwowych w Galicji i Dalmacji), to okres częstych przeprowadzek (Lwów, Sambor, Spas, Winniki, Stryj), a także czas, kiedy na świat przychodzą kolejno ich dzieci: Tadeusz (1901-1902), Kazimierz (1903-1920), Wanda (1905-1943) i Adam (1907-1941).

Duże zmiany w życiu rodziny Moraczewskich przyniósł 1907 r. Spowodował je wybór Jędrzeja na posła do parlamentu wiedeńskiego z ramienia Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej w Stryju. Tam też osiedlili się na dłużej. Zofia Moraczewska rozpoczyna pracę społeczną w tamtejszym środowisku robotniczym. Z jej inicjatywy powołany został „Związek Kobiet”, a następnie „Praca”. Obie organizacje prowadziły działalność kulturalno-oświatową, spółdzielczą – inicjującą powstanie m.in. szwalni robotniczej i polityczną – głosząc hasła o charakterze niepodległościowym i socjalistycznym, a przede wszystkim propagując idee równouprawnienia kobiet. W tym czasie Zofia Moraczewska rozpoczęła także działalność publicystyczną. W późniejszych latach zaangażowała się w organizację oddziałów strzeleckich w Stryju.